تعریف هیپنوتیزم

تعريف هيپنوتيزم
يكي از تعاريف مشهور اين است كه هيپنوتيزم را پديده‌اي مي‌داند كه با يك حالت، تمركز(Attentive ) با معاني دقيق و مواظب و پذيرندگي (Receptive ) با معاني درك كننده، پذيرنده يا پذيرا، همراه است كه اين حالت به صورت همزمان شامل سه جزء يا تركيب، با مقادير و اندازه‌هاي متفاوت گسستگي،‌توجه زياد يا مجذو ب شدن و تلقين پذيري، مي‌شود و تمام اين سه قسمت لازم است در جوار يكديگر موجود باشند ( اشپيگل و گرين ليف، 1992).
يکي ديگر از تعاريف هيپنوز، حالت تغيير يافته آگاهي و هشياري است )لودويگ، 1996، به نقل از براون و فروم،1986).
اغلب افراد تأييد مي کنند که اين حالت هشياري با هر دو حالت بيداري معمول و تمام مراحل خواب متفاوت است. اين حالت شبيه اشکال مختلف تفکر عميق، خصوصاً با رعايت تمرکز کانوني، روند تفکر اوليه و پذيرنگي ايگو مي باشد
)فروم، 1977، به نقل از براون فروم، 1986). همچنين هيپنوز را مي توان حالتي از تمرکز متمرکز کانوني، تلقين پذيري بالا و کاهش آگاهي محيطي دانست که طي آن ارزيابي هاي شناختي سوژه به حالت تعليق نسبي در مي آيند. تحت هيپنوز، حرکات وحس هاي تلقين شده، غير ارادي و به صورت خودکار اتفاق مي افتند. ادراکات تلقين شده، ادراکات معمول سوژه را تغيير داده و جايگزين آنها مي شوند. طي چند ثانيه مي توان وارد هيپنوز و يا از آن خارج شد. همه هيپنوزها در اصل نوعي “خود هيپنوتيزم”هستند و زماني که سوژه اجازه مي‌دهد اين شکل از تمرکز توسط فرد ديگري هدايت شود،”دگر هيپنوتيزم” ناميده مي شود. در چنين حالتي يک ارتباط قوي وحساس بين آن دو ايجاد مي شود و قضاوت نقادانه سوژه به حالت تعليق در مي آيد. اين تمر کز قوي را مي توان براي دست يابي به اهداف درماني، فعالانه ايجاد و سازماندهي نمود (هاموند،1990).